“اقدامات بین المللی جنبش روشنایی”
به مقام محترم دبیر کل ناتو…
بیش از یک و نیم دهه از حضور و همکاری نظامی، اقتصادی و سیاسی ناتو به مردم، دولت و نظام سیاسی افغانستان می‌گذرد. ما به‌عنوان بخشی از مردم افغانستان با تمام وجود از این همکاری‌ها تشکر می‌کنیم و به آن به دیده قدر می‌نگریم و به قربانی‌های جامعه بین‌المللی عمیقاً ادای احترام می‌کنیم. حال که قرار است در کنفرانس تاریخی ورسا، بار دیگر تداوم تعهدات همکاری‌های نظامی، اقتصادی و سیاسی ناتو با افغانستان اعلام شود، ضمن استقبال از این تصمیم، برای بهتر و مؤثرتر شدن این همکاری‌ها، به‌عنوان شهروندان افغانستان، چند موضوع مهم را با شما در میان می‌گذاریم:
یکم: مسؤول‌سازی دولت افغانستان در قبال مبارزه با فساد
ادامه تعهدات و همکاری‌های امنیتی، اقتصادی و سیاسی ناتو برای مردم افغانستان بسیار مسرت‌بخش است. اما مردم افغانستان انتظار دارد که این همکاری‌ها و مساعدت‌ها به‌صورت مؤثر، برای بهبودی واقعی وضعیت امنیتی، اقتصادی و سیاسی مردم و شهروندان افغانستان به مصرف برسد. تجربه و شواهد موجود از وضع دولت‌داری در طی یک و نیم دهه همکاری‌های گذشته، به شمول دوره حکومت وحدت ملی نشان می‌دهد که دولت افغانستان در قبال این همکاری‌ها مسؤلانه در راستای حل بحران امنیتی، اقتصادی و سیاسی افغانستان برخورد نکرده است. از بحران رو به وخامت اوضاع امنیتی گرفته تا فساد گسترده اداری و دولتی در سکتور اقتصادی، تا عزل و نصب‌های مقام‌های ارشد دولتی، تا نابرابری تعمدی در توزیع پروژه‌های انکشافی و تا به بن‌بست کشیدن انتخابات به‌عنوان ابزار و مجرای اصلی مشروع‌سازی نظام و تأمین ثبات در کشور، همه حکایت از برخورد غیرمسؤولانه رهبران دولت به شمول رهبران دولت‌ وحدت ملی دارد. انتظار شهروندان افغانستان از رهبران ناتو این است که در صورت ادامه همکاری‌ها، در راستای تأمین شفافیت و رسیدن به اهداف اصلی انکشاف امنیتی، اقتصادی و سیاسی افغانستان، در نحوه همکاری و برخورد با دولت افغانستان تجدید نظر اساسی صورت گیرد. از دید مردم و شهروندان افغانستان تا زمانی که دولت افغانستان ملزم به رفتار مسؤولانه در قبال استفاده از همکاری‌های بین‌المللی نگردد، تداوم حمایت‌ها و کمک‌های بین‌المللی به جز ازدیاد فساد در دولت، تشدید ناامنی و افزایش وخامت اوضاع اقتصادی و سیاسی نقش جدی در کاهش بحران‌های پیچیده امنیتی، اقتصادی و سیاسی مردم افغانستان بازی نخواهد کرد.
دوم: ملزم کردن دولت افغانستان به داشتن استراتژی مشخص برای مبارزه با تروریسم و تأمین امنیت
سال ۲۰۱۵ سالی تلخ و دشوار برای مردم افغانستان بود. در این سال، مردم افغانستان قربانی‌های زیادی را در عرصه‌های امنیتی، اقتصادی و اجتماعی متحمل شدند. هزاران نفر کشته و زخمی و صدها هزار نفر در داخل و بیرون از کشور آواره و مهاجر شدند. نرخ بیکاری و فقر به مرز پنجاه درصد رسید و در سال ۲۰۱۶ نیز نشانه روشنی از بهبودی وضعیت دیده نمی‌شود. در این سال نیز بیکاری و فقر حتا آه را هم از بساط و سفره مردم برچیده است. تصور ما و بخش قابل توجهی از مردم افغانستان این است که وخامت کنونی اوضاع ریشه نه در ضعف نیروهای امنیتی که ریشه در رهبری سیاسی کشور دارد. مردم افغانستان ضرورت قربانی‌های بیشتر برای تأمین ثبات و صلح پایدار در کشور را درک می‌کنند و برای آن آمادگی دارند. اما مشکل اینجاست که در رهبری سیاسی کشور هیچ تعهدی در قبال این قربانی‌ها و هزینه‌ها دیده نمی‌شود. سیاست مبارزه با تروریسم دولت تا کنون جز تقویت تروریسم، تحمیل سردرگمی بر نیروهای امنیتی و تحمیل هزینهها و قربانی‌های بیشتر بر مردم افغانستان کمک دیگری به بهبودی و تأمین صلح و ثبات پایدار در کشور نکرده است. مردم افغانستان نمی‌توانند ضرورت ادامه چنین سیاست مبهم و سردرگم را درک کنند و از مقامات ارشد ناتو با جدیت انتظار دارند که رهبری سیاسی کشور را برای داشتن آجندا و استراتژی مشخص و تعریف‌شده برای سرکوب تروریسم در همه اشکالش و تأمین صلح و ثبات پایدار تحت فشار قرار دهد.
سوم: پایان‌بخشیدن به تبعیض تعمدی و سیستماتیک
یکی از مناطقی که در طی یک و نیم‌دهه گذشته به صورت سیستماتیک و هدفمند از سوی رهبران دولتی، در محرومیت نگه‌داشته شده است، مناطق مرکزی افغانستان است. مردم مناطق مرکزی به رغم حمایت و پشتیبانی همه جانبه از پروسه‌ها و پروژه‌های ملی همچون مشارکت در انتخابات، مبارزه با تروریسم و خشونت و حمایت از دولت و نظام سیاسی تا کنون از دسترسی به هر نوع پروژه‌های زیربنایی انکشافی دور نگه‌داشته شده اند. نمونه بارز این تبعیض سیستماتیک دولت علیه شهروندان مناطق مرکزی تغییر مسیر لین برق پنجصد کیلو ولت ترکمنستان از مسیر بامیان-میدان، به مسیر سالنگ است. این تغییر مسیر در حالی صورت می‌گیرد که همه ارزیابی‌های فنی و اقتصادی برخلاف آن است و در ماستر پلان مصوب دولت افغانستان نیز مسیر این لین برق از بامیان تعیین شده است. ما به‌عنوان شهروندان افغانستان ادامه این رفتار و سیاست تبعیض‌آمیز دولت و رهبری سیاسی افغانستان را خطرناک و ضدمنافع ملی می‌دانیم. تغییر مسیر لین برق از بامیان به سالنگ نه تنها مردم و شهروندان مناطق مرکزی را از دسترسی به پروژه زیربنایی انکشافی محروم می‌کند که ثبات و انکشاف اقتصادی پایدار کل مردم افغانستان را به خطر می‌اندازد. مردم افغانستان در کل و شهروندان مناطق مرکزی به خصوص بر ضد این سیاست تبعیض‌سیستماتیک شدیداً معترض‌اند و برای استیفای حقوق اساسی خویش و نفی تبعیض از هیچ اعتراضی فروگذار نخواهند کرد. انتظار امضا‌کنندگان این طومار از حامیان بین‌المللی افغانستان و به خصوص رهبران و مقامات ارشد ناتو این است که رهبری دولت وحدت ملی را برای رعایت انکشاف متوازن، تامین صلح و ثبات پایدار و انکشاف پایدارتر اقتصادی، و اعتمادسازی قومی و تأمین برابری انسانی و قومی در کشور، تحت فشار جدی قراردهند. ادامه سیاست کنونی و اصرار دولت بر سیاست تبعیض سیستماتیک به اعتراض گسترده‌تر از راهپیمایی بزرگ بیست و هفتم ثور سال روان منجر خواهد شد. ما فروتنانه امیدواریم که رهبران ناتو این پیام و خواسته مشروع شهروندان عدالت‌خواه افغانستان را پیش از آن که دیر شود بشنوند و جدی بگیرند و تغییر سیاست‌های تبعیض سیستماتیک به گروه‌های مشخصی از شهروندان افغانستان را پیش‌شرط ادامه هرنوع همکاری و حمایت از افغانستان قرار دهند.
سربلند باد افغانستان
و من الله توفیق
توجه: متن کامل انگلیسی این نامه همرا با امضاهای جمع آوری شده، توسط یک هییت از طرف ستاد مردمی به مقامات ناتو در کنفرانس ورسا تسلیم داده خواهد شد.