تصمیم شورای وزیران = استیصال دولت

عزم راسخ تری احاد ملت بر ادامه جنبش تبسم .

شورای وزیران به نهادهای دولتی هدایت داده است تا آن کارمندان نظامی و غیرنظامی دولت را که در تظاهرات روز بیستم ماه عقرب (دادخواهی برای هفت مسافر سربریده شده) شرکت کرده بودند، شناسایی مورد بازپرس قرار دهند.

این تصمیم دولت مخالفت صریح با قانون اساسی کشور دارد . کشوری که معاون دومش می گوید بیشترین نقض قانون از طرف خود دولتی ها صورت می گیرد .

در مادۀ سی و ششم آمده : اتباع افغانستان حق دارند برای تأمین مقاصد جایز و صلح آمیز، بدون حمل سلاح، طبق قانون اجتماع و تظاهرات نمایند.

در این قانون خراب شده این امر صراحت دارد ولی با آنهم دولت مردان چنین دستور خفت بار را صادر کرده است .

سوال که به ذهن می اید این است که چرا وزیر صاحب ها به این نتیجه رسیده اند که چنین تصمیمی مخالف با قانونی اساسی و مخالف عقل و منطق را اتخاذ نماید ؟!

سر مطلب در این است که بعد از چنبش تبسم دولت مردان در استیصال کامل قرار گرفته و دست به حرکت های غیر عادی وغیر منطقی  می زند . معلوم نیست از آن تاریخ به بعد چه خواب های اشفته که نمی بیند . این وزیران با دیدن جنبش تبسم قطعا چنین اجتماعات را برای تداوم غیر مشروع خود به مصلحت نمی بینید . لذا دور هم جمع شدند که برای این مشکل چاره اندیشی کند تا شاید بتواند اولا با مانع تراشی برای چهلم شهدای جاغوری جلوی چنین اجتماعات بگیرد ویا لااقل کمرنگ کند . در ثانی وا نمود کند که ما نیز بیکار نخواهیم نشست .

از آن جاییکه این دولت در استیصال و در ماندگی کامل قرار گرفته دست به حرکات جنون آمیز می زند . با این حرکت های غیر منطقی خود آندسته از افراد که به هر دلیل نمی خواستند در این اجتماع شرکت کند تصمیم قاطع گرفتند که با شکوه تر از قبل در این اجتماع حضور یابند .

حال که قصه این جا رسید و اهمیت جنبش تبسم بیش از پیش روشن شد . بر دوستان لازم است که :

۱ – بسیار حساب شده و با اهداف از قبل این برنامه را مدیریت کند تا بهانه ی  بدست مخالفان ندهند .

۲ – هم نمایندگان و معامله گران که به جاغوری رفتند تعهدات دادند مورد باز پرسی قرار گیرند .

۳ – دولت تعهدات که در جنبش تبسم داد چرا عملی نکرد باید مورد باز خواست قرار گیرد .

۴ – دولت تعهد سپرد که گروگان گیری خاتمه می یابد  نه تنها خاتمه نیافت بلکه منجر به گروگان گیری هایی بیشتر نیز شد .  برای گروگان های تازه چرا با گذشت چندیدن روز هیچ کار صورت نگرفته است .

۵ – تغییرنام جاده پشتونستان به نام جاده صلح وایجاد جاده به نام تبسم 

۶ – ما به خواسته های قبلی بر حق خود در جنبش تبسم اصرار داریم تا تحقق آن از پای نمی نشینیم : آن خواسته ها عبارت بود از :

a- دستگیری و محاکمه جنایت کاران و قاتلان شهدای مظلوم زابل.
b – ایجاد یک قول اردو در هزارستان برای تامین امنیت راه های هزارستان در چهار زون وسیع: دایکندی و غور؛ بامیان، بهسود و غزنی.
c – اصلاحات اداری معطوف به عدالت و ایجاد ولایت جاغوری(غزنی باختری) در راستای استقرار عدالت و آزادی در ساحه چهار ولسوالی بزرگ جاغوری، مالستان، ناهور و قره باغ.
d – تعیین یک تپه ویا یک خیابات و نام گذاری آن بنام تبسم .
۶ – در صورت براورده نشدن خواسته های برحق مردم باید تصمیم قاطع تری گرفت . این همان نکته ای که خواب را از چشمان ارگ نشینان و دار دسته اش گرفته است .