جنبش عدالت خواهی تبسم ««راه زنی و رایی زنی!؟»»

««راه زنی و رایی زنی!؟»»

۰۳ سرطان ۱۳۹۴ مدبر شبکه جنبش عدالت خواهی تبسم, مجموعه مطالب ۴

««راه زنی و رایی زنی!؟»»

«راه زنی»، راهگیری و آدم ربایی های هفته های اخیر در مسیر های منتهی به جاغوری، برای همه ای هزاره ها به ویژه جاغوری زادگان بسیار سخت، دشوار و تکان دهنده بوده است. این رخداد های تلخ و ناگوار تقریبا همه ای فرزندان این مرز و بوم، در سراسر جهان را به تلاش، تکاپو و «رایی زنی» واداشته که ضمن همدردی با مردم دردمند جاغوری راهی درستی برای حل و فصل حوادث تلخ و گزنده ای اخیر یافته و برای جلوگیری از تکرار وقایع مشابه در آینده چاره جویی نمایند.
۱) در همین راستا؛ جمعه گذشته از سوی جمعی از تاجران، کارگران و دانشجویان به تهران دعوت شده بودیم که حقیر وظیفه یافتم در میان آن جمع همدرد، تحلیلی از اوضاع دردناک کنونی زادگاه مان داشته باشم، ارائه طرح ها و راهکارهای عملی با کمترین نتایج منفی و… بخشی از سخنان بنده بوده که در انجام بیان نمودم .
۲) یک شنبه گذشته جلسه مشابهی از سوی «مجمع فرهنگی علما و طلاب جاغوری» در قم برگزار شد که باز اجازه یافتم تا خلاصه ای از اندیشه هایم را در مورد این رخداد های ناگوار بیان نمایم. در پایان جلسه تصریح همگان بر آن بود که اگر اصل خبر در فضایی مجازی نشر می شود، ایرادی ندارد؛ اما، بهتر آن است که به دلیل های امنیتی و دوری از بازتاب های منفی از نشر جزئیات و افشای طرح ها جدا خودداری شود، برای همین تنها به نشر این خبر اکتفا گردید.

«از جناب محترم موسوی نژاد مالستانی برای ارسال عکس های از این مراسم سپاسگزارم»

۴/ ۴ / ۹۴

4 نظر در “««راه زنی و رایی زنی!؟»»”

yazdan سرطان ۵, ۱۳۹۴ از ۱۰:۵۲ ق.ظ

salam az keragan ha da murda chi khabara ?????? kasi khabara dera ?azad shuda ki na?
مصطفی خرمی مطالب نویسندهسرطان ۵, ۱۳۹۴ از ۱۰:۰۴ ب.ظ

برادر عزیز یزدان خان با درود، خیر متأسفانه هنوز خبری نیست که نیست و گروگان ها نیز آزاد نشده اند.
علیرضا پایدا سرطان ۶, ۱۳۹۴ از ۵:۲۹ ق.ظ

رایزنی شما برای عالم خیال خوب است و هیچ گونه دردی را دوا نمی کند رایزنی که از زاویه عافیت نشینی و عافیت اندیشی باشد به مفت نمی ارزد
مصطفی خرمی مطالب نویسندهسرطان ۶, ۱۳۹۴ از ۱:۲۷ ب.ظ

جناب پایدار شاید حق با شما باشد، اما جناب تان که از جزئیات جلسه خبر ندارید چگونه این طور حکم میرانید؟ حقیقت آن است که ما نیز زادگاه مان جاغوری بوده و گرچه از آنجا فاصله داریم ولی همانند هر جاغوری زاده دیگر در غم اش میسوزیم و از شادی هایش شاد میگردیم و این حق هر فرزند جاغوری است که در برابر سرنوشت زادگاه و همدیاران خویش حساس و همدرد باشد مگه نه؟؟